در حالی که قدم میزد دست های سردش را جلوی دهانش گرفت . زمستان شده

بود و هوا سرد ، باران مانند شلاقی بر صورتش کوبیده میشد . سرعت قدم هایش را بیشتر کرد به ایستگاه اتوبوس رسید چندی بعد اتوبوسی ایستاد میکی - چان به سرعت وارد اتوبوس شد بر صندلی نشست و بیرون را تماشا میکرد باران بسیار شدید بود .

و اخبار ژاپن درباره ی هوای سرد این منطقه صحبت میکرد.

------------------- ♡ ▪  • ° • ▪ ♡ -------------------

میکی - چان به خانه رسید وارد خانه که شد مادرش جلوی ماری آمد و گفت اوکائری

میکی - چان کمی مکث کرد و ادامه داد چرا انقدر دیر اومدی هوا سرده برو پیش

 شومینه.

میکی - چان سری به عنوان باشه تکون داد تند وارد اتاقش شد لباس هایش را عوض کرد

در اتاقش یکدفعه ای به صدا در آمد مادرش وارد اتاق شد ، لیوان شیر را پیش میکی -  چان گذاشت و گفت میکی بخورش بدن تو ضعیفه مریض میشی. 

میکی- چان چیزی نگفت مگر او میتوانست چیزی بگوید؟  آری درست است او

 نمیتوانست حرف بزند برای همیشه ی همیشه ، او باید با دفترچه حرف هایش را

 مینوشت و دیگران را متوجه منظورش میکرد :)

چشم هایش از فرت بی خوابی به سرخی میزد سرش را روی بالش گذاشت در حالی که نگاهش سمت پنجره ی اتاقش بود چشم هایش بسته شد و به عالم خواب فرو رفت.

------------------- ♡ ▪  • ° • ▪ ♡ -------------------

بقیه ادامه مطلب !